Verzamelaar en museum
Verzamelaars in Amerika kochten in de jaren 50 werk van onbekende en opkomende Amerikaanse kunstenaars. Ze investeerden ook in de bouw van musea. Hun aankopen kregen door een presentatie in de musea een plek waar ze tot hun recht kwamen en gezien konden worden door een breed publiek en door kunsthistorici. De kunstwerken verkregen er status, er werd over geschreven, ze gingen deel uitmaken van de samenleving en ze stegen in waarde.
Met de expositie I promise to love you, een selectie uit de Caldic collectie, heeft de Kunsthal een indrukwekkende verzameling internationale hedendaagse kunst in huis. De Caldic collectie, ooit begonnen met werk van de Nulgroep is in 40 jaar door Joop van Caldenborgh bij elkaar gebracht. Bij de keuze van het werk voor de expositie speelde mee, dat een aantal van zijn fysiek grotere topstukken de ruimte van een museum nodig heeft om volledig tot hun recht te kunnen komen. Daarnaast is er gestreefd om de aankopen van de laatste 10 jaar te tonen. De werken worden verdeeld over een aantal kabinetten getoond. Dwalen kan niet, er is maar een weg. De collectie is niet tot stand gekomen met een leidende kunsthistorische gedachte in het achterhoofd. Voor zover mogelijk bij een dergelijk gevarieerde collectie is er per ruimte overeenkomsten geordend bij voorbeeld op kleur of thema. Afwisseling tussen lichte en donkere ruimtes, tussen drukke en rustige plekken en visuele of thematische overeenkomsten moeten de toeschouwer voldoende ademruimte geven om van alles te kunnen genieten. Bij de ingang van de expositie ligt een boekje waarin over elk werk en kunstenaar een korte tekst staat. De toeschouwer mag er zijn hoofd over breken of gewoon genieten van wat hem aanstaat.
meer lezen........... ga naar http://www.artizontaal.nl/BKJ2011.2/actueel.2011.2.htm#promise
