Lea Nieuwhof

In een grote voorjaarsexpositie besteedt Museum Boijmans van Beuningen aandacht aan het ruimtelijke en het fotografische werk van Medardo Rosso, Brancusi en Man Ray. 

Het zijn drie kunstenaars die rond 1900 in Parijs werken en die een grote invloed gehad hebben op de manier waarop er naar de werkelijkheid en naar kunst gekeken wordt. Bijzonder onderdeel van de expositie zijn foto’s die Rosso en Brancusi gemaakt hebben van hun werk. Deze zijn eerder een onderdeel van een doorlopend werkproces dan een representatieve afbeelding van een kunstwerk. 

 Verdeeld over 3 zalen is het werk van de kunstenaars opgesteld. In de overgangen tussen de ruimte staan werken die een mogelijke wederzijdse beïnvloeding en verbanden laten zien. 

Het belang van licht is een gemeenschappelijke factor in hun werk. Licht heeft een grote invloed op de beleving van de ruimtelijke vormen van Brancusi en Rosso. Het glanzende, naar het onstoffelijke neigende oppervlak van Brancusi staat in een groot contrast met het ruwe, klonterige oppervlak van de beelden van Rosso. 

meer lezen...?

ga naar  http://www.LeaNieuwhof.info/weblog/83/wat-zien-wij-als-we-naar-de-werkelijkheid-kijken

In een mengeling van Engels en Duits probeert Oskar Kokoschka (1886 - 1980) zijn reactie te geven, wanneer hij in Londen een schilderij van Rembrandt als oude zieke man ziet. Waterzucht, een ziek lijf, een afgetakelde man, maar zo prachtig geschilderd. Kokoschka, bestempeld als 'entartete kunstenaar', is in 1943 met zijn vrouw naar London gevlucht. In de oorlogstijd vol afbraak en vernietiging geeft het schilderij van Rembrandt hem nieuwe moed.

Op de expositie 'Mensen en Beesten' in Museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam zijn een aantal portretten te zien, die Kokoschka in zijn lange loopbaan heeft geschilderd. Afgebeeld zijn mensen en dieren. Beiden bekijkt hij met een gelijke aandacht voor hun eigenheid en karakteristieke eigenschappen.

In een lang interview (gebaseerd op een gesprek voor de Duitse TV daterend uit 1966), spreekt Kokoschka over zijn belangrijkste inspiratiebronnen. Telkens opnieuw noemt hij de weergave van de mens als individu als zijn hoofdthema. Hij werd het meest beïnvloed door een West-Europese traditie die begint met Griekse en Romeinse kunst. De twee wereldoorlogen die hij meemaakte, maakten hem nog meer bewust van het belang van vrijheid en individualiteit. Ook als kunstenaar blijft hij trouw aan zijn eigen visie op schilderen. De visie op schilderkunst verandert sterk in de 20e eeuw. Steeds meer wordt het schilderij als een plat object gezien, waarbij de weergave van ruimte enkel een overbodige kunstgreep is.

meer lezen, ga naar http://www.LeaNieuwhof.info/weblog/84/Wie-das-the-nothingness-of-Menschen-so-gewaltig-sein-kann

Voor de vierde keer dagen museum Boijmans van Beuningen en het Havenbedrijf Rotterdam kunstenaars uit om de confrontatie aan te gaan met de Onderzeebootloods. In voorgaande jaren exposeerden Atelier van Lieshout, Elmgreen en Dragset en Sarkis er, met installaties en groot ruimtelijk werk. Het karakter van de ruimte als werkruimte, atelier wordt benadrukt door de keuze om drie schilders uit te nodigen een bepaalde periode in de ruimte te werken en vervolgens een expositie op te bouwen.

De twee grote hallen, waar tot de jaren vijftig onderzeeërs gebouwd werden, stralen met hun verweerde grijsgroene muren en hun metalen constructies een industriële sfeer uit. Geen serene witte muren, uitgebalanceerd klimaat, aangepaste verlichting, maar stof, roest en een wisselende lichtinval vormen de omlijsting van de schilderijen.

Welke eigenschappen moeten werken hebben om in een dergelijke sfeer gezien en ervaren te kunnen worden?

De drie kunstenaars, Klaas Kloosterboer (Neder-land), Jim Shaw (Los Angeles, VS) en Chris Martin (New York, VS) hebben ieder hun eigen strategie om ruimte op te eisen voor hun werk.

meer lezen, ga dan naar http://www.LeaNieuwhof.info/weblog/78/de-onderzeebootloods-talking-about-painting