Lea Nieuwhof

Het intrigerende werk van Helly Oestreicher in Boijmans van Beuningen.
Met een kleine expositie in een vitrine geeft museum Boijmans van Beuningen aandacht aan het bijzondere en eigenzinnige werk van Helly Oestreicher. Verstopt in een smalle gang achter zaal F wordt een selectie uit 50 jaar werk getoond.
Helly Oestreicher werd in 1936 geboren in Karlovy Vary in de Republiek Tsjechië. Ze werd opgeleid als keramisch, industrieel ontwerper aan de huidige Rietveld Academie. Haar objecten hebben in tegenstelling tot wat men verwacht van keramiek geen enkele gebruiksfunctie. Het zijn ruimtelijke objecten, bedoeld om de verbeelding te prikkelen. Er kan niets in, maar ze “om”vatten ruimte. Een vroeg voorbeeld is Vogelhuis, dat is aangekocht door Boijmans. De vorm is samengesteld uit 3 op elkaar gestapelde cilindervormige elementen. Elk element bestaat uit een smallere en een bredere holle cilinder. Je kunt naar binnen kijken en ziet een glanzende warm okerkleurige glazuur. Je krijgt het gevoel dat je even een tikje moet geven om de stapel recht op elkaar te zetten, maar de afwijkingen zijn erin gebakken. De strakke vormen zijn op de draaischijf gemaakt. Ook in de afwerking met het matte grijsblauwe glazuur zijn geen zichtbare onregelmatigheden. Zelf spreekt zij van antipotten.

meer lezen, ga naar  http://www.artizontaal.nl/BKJ2011.4/actueel.2011.4.htm#blik

De metalen schotten worden opzij gezet. Ze kletteren hard tegen elkaar. Twee mannen met Security op hun sweater werken rustig door om de deuren te openen. Tafels en banken worden buitengezet. Een jongen met baard en krulletjes loopt een beetje rond. Zon en wind, hijskranen, water.
De toegang tot de tentoonstelling bestaat uit een lange halfronde buis van golfplaten. Affiches beloven licht aan het einde van de tunnel. Voor de pinautomaat heeft iemand een mand met baby laten staan. De straatmuzikant is net even weg en heeft zijn bril, pillen, shag en blindenstok laten liggen. Aan het einde van de tunnel is het donker. Ver kan je niet kijken in de hoge en wijde ruimte van de hal. Plompverloren voor je neus staat een vierkant flatgebouw. De enige lichte plekken zijn de ramen. Vanuit een hoek komt het geluid van een luide stem en opgewonden muziek. Door de half opengeschoven zwart wit gestreepte gordijnen van het raam naar binnen kijkend zie je de bewoner liggen op de bank, kijkend naar een scherm waarop de openingsintro van X -Factor voorbijraast. Nee, niet echt, ook deze persoon is net even weg, terwijl hij lag te lezen in een boek met briljante ideeën. Je ziet wat foto’s op de muren. Zijn het vrienden, familie, is het de bewoner zelf? De inrichting is consequent en gedetailleerd uitgevoerd in wit en zwart en simpele geometrisch vormen.

meer lezen, ga naar   http://www.artizontaal.nl/BKJ2011.4/actueel.2011.4.htm#elmgreen

” blijf jezelf, er zijn al genoeg anderen” (citaat autoreclame)

“Waanzinnig”, vind de suppoost de werken aan de muur. Ze zit regelmatig bij de expositie Akkermania en ziet steeds iets nieuws. Dit vindt ze de mooiste. Ze wijst een portret aan dat hangt tussen de 250 schilderijen van de verzameling van Caldenborgh. Bovendien is ze in het bezit van een echte Akkerman. Gekregen, een ander had de zijne al weggegooid, maar het kan nog heel wat waard worden ……….
Philip Akkerman  schildert sinds 1981 alleen nog maar zelfportretten. De Kunsthal toont een selectie uit de circa 3000 portretten die hij de afgelopen 30 jaar schilderde. Elf verzamelaars laten hun collectie Akkerman zien. In afzonderlijke portieken hangen de portretten die zij kochten bij elkaar. In een kleine catalogus vertellen de kopers waarom zij kozen voor een bepaald portret/serie portretten.
Wanneer je een enkel portret bekijkt, dat hij van zichzelf schildert, bij voorbeeld een geïsoleerd hangend zelfportret uit 1995, wat zie je dan? Een man, hoofd half afgewend boven de schouders , ogen kijkend naar de spiegel waarin hij zichzelf ziet. Een alledaagse verzorgde verschijning met het boord van zijn hemd boven de trui uitstekend, de gekamde haren als Ken van Barbie, de ernstige blik. De vorm van neus, ogen en mond is gedetailleerd. Als gebeeldhouwd zijn de plooien en rimpels in het gezicht geschilderd. Een lichte achtergrond die losjes beschilderd is met kriebeltjes en texturen. Een matte verfhuid. Alles is rustig en zonder aarzeling weergegeven. Een mooi portret van een onopvallende man. Een leraar wiskunde met een analytische geest.

meer lezen, ga naar.....http://www.LeaNieuwhof.info/weblog/74/akkermania-in-de-kunsthal